Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Νεολέρα



“Nεολέρα!”. Eτσι χαρακτήριζε τη γενιά μας ο καθηγητής στο σχολείο. Σε εκείνη την

μικρή τάξη του γυμνασίου, ανέμελοι νέοι και νέες χτίζαμε με τα όνειρά μας το

μέλλον. Μέχρι να τα γκρεμίσει με την φωνή του ο κυρ-Παύλος. Το κοντό ανάστημά

του δεν συνταίριαζε με την στεντόρεια κραυγή του. Όσο περνούσε ο καιρός

καταλάβαμε ότι ο συνδυασμός των λέξεων “νεολαία” και “χολέρα”, δεν ήταν τίποτα

άλλο απ’ τις αναμνήσεις του. Οι εμπειρίες όπως μας τις εκμυστηρευόταν απ’ το δικό

του περιβάλλον στο σχολείο. Το ξύλο με την βέργα, που “έτρωγε” συχνά, και οι

αποβολές μέσα απ’ την αίθουσα, επειδή ήταν ζωηρός, του είχαν στοιχίσει αρκετά.

Δεν ήταν κακός άνθρωπος ο φυσικός μας. Πλανημένος απ΄ τον χρόνο ήταν. Όπως

κάθε ένας που ξεχνάει ότι η νέα γενιά δεν είναι κατάρα αλλά ευλογία. Είναι ένα

λουλούδι που αν το ποτίσεις με νερό ανθίζει. Αν το αμελήσεις όμως… ξηραίνεται.