Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Μοναδικότητα


Πάνω απ΄την πόλη το φεγγάρι αχνοστόλιζε την γκρίζα

διακόσμηση των πολυκατοικιών και των δρόμων. Η μυρωδιά

του χώματος και η σταχτιά όψη των σύννεφων πρόδιδε βροχή

μα δεν στέρησε σε καμία περίπτωση την καθημερινή συνήθεια

του Γ.

Να βολτάρει σε κάποιο μπάρ. Η μοναξιά του
ήταν ικανή ώστε να

τον ωθήσει στην ανεύρεση κάποιας φιλίας, ή έστω προσωρινής

γυναικείας συντροφιάς ώστε να νιώσει καλύτερα.

Μάταια όμως. Σε κάθε του βήμα, η ανθρώπινη παρουσία ήταν η

αφορμή ενός ακήρυχτου πολέμου, Πίστευε ακράδαντα ότι ήταν

μόνος απέναντι σε μια συνωμοσία, που εξύφαιναν απέναντι του

όλα τα μέλη της κοινωνίας.

Θεωρούσε λοιπόν ότι έπρεπε να οχυρώνει καλύτερα το κάστρο της

μοναδικότητας του ανεξάρτητα απ΄την πραγματικότητα. Τα λάθη

ως τότε στην ζωή του, δεν ήταν η αιτία ώστε να αναζητήσει

τις ευθύνες του.

Εχθρός του ήταν ο ζητιάνος, ο άστεγος, ο ερωτευμένος… ποτέ ο κακός

του εαυτός!