Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

"1987"

A

Είχε  επιστρέψει  μόλις  στο  σπίτι  απ΄το  γραφείο, και  ήταν
φανερή  στο  πρόσωπο  η  κούραση. Το  άγχος  και  η  εργασία
τον  είχανε  καταβάλλει, με  αποτέλεσμα  μετά  το  φαγητό  να
ξαπλώσει  στο  κρεβάτι.
Ένιωθε  το  σώμα  του  να  «βουλιάζει»  στο  ζεστό  πάπλωμα, ενώ
τα  μάτια  σιγά  σιγά  τον  πρόδιδαν. Δεν  αντιστεκόταν  καθόλου  πλέον
στο  κέλευσμα  του  Μορφέα, και  η  αγκαλιά  του  γλυκά  τον  ταξίδεψε  μακριά.
Σε  ένα  γνώριμο ,αλλά  συνάμα  μακρινό  κόσμο.

Β

«Πότε  κοιμήθηκα;»  αναρωτήθηκε, ενώ  επιχειρούσε  να  ανοίξει  τα  μάτια. Ξαφνικά
ένιωσε  έκπληξη. Όχι  άδικα! Το  σπίτι  του  έμοιαζε  μεταμορφωμένο. Σαν  ένα  παραμύθι
όπου  κάθε  επιθυμία  μπορεί  να  γίνει  πραγματικότητα. Συνήθως  όμως  με  καλό  τέλος.
Όταν  σηκώθηκε, τα  πόδια  του  έμοιαζαν  μετέωρα  λίγο  επάνω  από  το  πάτωμα.
Μερικά  εκατοστά  απ΄την  αλήθεια, και  χιλιόμετρα  βαθιά  στον  μύθο. Ο  χώρος  ήταν
διακοσμημένος  απ΄τις  αναμνήσεις  του.
«Δεν  το  πιστεύω!» μονολογούσε, ενώ  το  πρόσωπο  του  εκτόξευε  σπίθες  χαράς. Φλόγα
ξεπηδούσε  η  λύτρωση  του  απ΄την  καταχνιά  της  μίζερης  καθημερινότητας .Και  η  ζωή  σαν
κύμα  προσέκρουε  στο  λιμάνι  που  έψαχνε  ώστε  να  καταλήξει  στο  ταξίδι  του. Αυτό  που
ξεκινάει  όταν  ο  ήλιος  ανατέλλει  σαν  όνειρο. Αέρας  δυνατός  που  φυσάει   και  φουσκώνουν
τα  πανιά  στο  καράβι  της  συνείδησης.
Και  το  όνομα  αυτού;1987!


Γ

Τα  έπιπλα  όλων  των  δωματίων  είχανε  αντικατασταθεί, από  εκείνα  του  πρώτου  σπιτιού
που είχε  νοικιάσει  σε  ηλικία 18 ετών όταν  εισήχθη  στο  πανεπιστήμιο. Στο  σαλόνι  υπήρχε
ένα  Πικ-απ  και  δίπλα  μία  μεγάλη  στοίβα  από  δίσκους  που είχε  αγοράσει  εκείνη  την  χρονιά.
«Joshua Tree” των U2, «Μusic  for  the  masses» των  Depeche Mode,  «Louder than bombs» των  Smiths, «Substance» των  New  Order  ήταν  μερικοί  από τους  ηχητικούς  προορισμούς.
Κάτω  απ΄την  τηλεόραση  όπου  υπήρχε  η  συσκευή  του  βίντεο, διακρίνονταν  αρκετές  ταινίες
σε  μορφή  κασσετών  οι  οποίες  έκρυβαν  την  αδυναμία  του  για  τον  κινηματογράφο.
«Φονικό όπλο», «Wall  street», «Good  morning  Vietnam», «Ο  τελευταίος  αυτοκράτορας»
Κ.α.
Στο  υπνοδωμάτιο  του  πίσω απ΄το κρεβάτι, δέσποζε  η  αφίσα  της  εθνικής  ομάδας  μπάσκετ
που  είχε  κατορθώσει  να  κατακτήσει  το  Eurobasket.Ο  Γκάλης, ο  Γιαννάκης ,ο  Φάνης, ο Φασούλας  και  όλοι  οι  υπόλοιποι  αθλητές  που  είχανε  πετύχει  έναν  αθλητικό  άθλο. Όμως
δεν  ήταν  το  μόνο  poster  στον  τοίχο. Το  θρυλικό  δίδυμο του «Μiami Vice», η ιδιόρρυθμη
οικογένεια  του «Παντρεμένοι  με  παιδιά», το  αταίριαστο  ζευγάρι  του «Αυτός ,αυτή και  τα
Μυστήρια» και  άλλα  αγαπητά  πρόσωπα  ηθοποιών  πλημμύριζαν  με  γέλιο  και  δράση  την
μνήμη  του.

Δ

Ο  ήχος  απ΄το κινητό  τηλέφωνο, τον  προσγείωσε  απότομα  στην  πραγματικότητα. Είχε βραδιάσει  και  αντιλήφθηκε  ότι  είχε κοιμηθεί  αρκετές  ώρες. «Τι όμορφο όνειρο!» μονολόγησε
και  σηκώθηκε απ΄το κρεβάτι. Κατευθύνθηκε  μέχρι  το  σαλόνι, και  κάθισε  στην  αγαπημένη  του  δερμάτινη  πολυθρόνα.
Κοίταξε  γύρω  και  συνειδητοποίησε, ότι  ασφαλώς  τίποτα  δεν  είχε  αλλάξει  παρά  το  «ταξίδι»
του  στο  παρελθόν. Ένα  χαμόγελο  αποτυπώθηκε  στο  πρόσωπο όταν  διάβασε  ένα εισερχόμενο  μήνυμα  στο  4G  κινητό  του. Αυτό  που  τον  είχε  ξυπνήσει, ήταν  του  παιδικού  φίλου  του Δημήτρη.

«Πεθύμησα  να  πάμε  σε  μια  ντίσκο, παρά  τα  45 χρόνια  μας.Τι  λές;» Η απάντηση  ήταν εύκολη..