Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

"Εμπιστοσύνη"

Εμπιστοσύνη. Μια  λέξη που  στο  άκουσμα  της   όλοι  διατείνονται
ότι  είναι  ένας  από  τους  σημαντικότερους  κώδικες  ηθικής. Η  τήρηση  της
είναι  η  αιτία  ώστε να  χτίζονται  φιλίες  ή  ερωτικές σχέσεις. Όταν  όμως  συμβαίνει
το  αντίθετο  είναι  η  αφορμή  ώστε  να  κλονιστούν  τα  θεμέλια τους  ή  και  να
γκρεμιστούνε.
Και  ποιος  δεν  γνωρίζει  ένα  κοντινό  παράδειγμα  του, το  οποίο  να  φαντάζει  ως  σταθερά
μίμησης  ή  αποφυγής  συμπεριφοράς. Ειδικότερα  όταν  μιλάμε  για  την  σύγχρονη  εποχή, η
έννοια  του  αξιόπιστου  και  αναξιόπιστου  ατόμου  είναι  συμβεβλημένη  με  τα  παραδείγματα
της  διπλανής  πόρτας.
Παραδείγματος  χάριν  ένας  άνδρας  απατάει  την  σύζυγο  του, ή  το  αντίθετο. Αυτή  η  εξέλιξη
συνεπάγεται  εντάσεις, καβγάδες, χωρισμούς. Η  μήπως  το αιτιατό  αρκετές  φορές  μοιάζει
να έχει προκαλέσει την αιτία;
Πολλώ  δε  μάλλον  όταν  μιλάμε  για  τον  εαυτό  μας. Προδιδόμαστε, και  θεωρούμε  ότι  φταίνε
οι  άλλοι. Ότι  ήμαστε  ακόλουθοι  στις  αξίες  μας, και  ως  εκ  τούτου  αξιώνουμε  την  ίδια τουλάχιστον  συμπεριφορά. Αυτό  είναι  ασφαλώς  το  θεμελιώδες  λάθος  στο  πλέγμα  των
σύγχρονων  ανθρώπινων  σχέσεων.

Μια  κοινωνία  βασισμένη  στην  επιδίωξη  του  κέρδους  με   οποιαδήποτε  τρόπο, δεν αναγνωρίζει  κίνητρα  συμπεριφοράς. Παρά  μονάχα  πράξεις  και  αποτέλεσμα. Επομένως οφείλουμε  να  είμαστε  αρκετά  επιφυλακτικοί, ως  προς  το  τι  αναμένουμε  απ΄τον συνάνθρωπο  μας  καθότι  δεν  είναι  αμοιβαία  αυτή  η  σχέση  πάντα.
Ενίοτε  λογιζόμαστε ως  υποκείμενο  ή  αντικείμενο, ανάλογα  με  τις  επιδιώξεις  των  άλλων.
Η  καταφυγή  μας  στις  παιδικές  αναμνήσεις, όπου  ουσιαστικά  μεγαλώναμε  σε  έναν  ιδεατό
κόσμο  αθωότητας  πρέπει  να  παραμένει  μονάχα  σε  μια  ανάμνηση  και  τίποτα  παραπάνω
σύμφωνα  με  τις  σύγχρονες  νόρμες  συμπεριφοράς.
Καθότι  οι  σύγχρονοι και  στυγνοί  ρυθμοί  της  καθημερινότητας, δεν  αφήνουνε  περιθώρια

σε ηθικές  αξίες. Παρά  μόνο  των  προϊόντων.