Καθημερινά αγωνίζεσαι στον στίβο της ζωής ώστε να επιτευχθούνε οι
στόχοι σου. Γνωρίζεις ότι δεν είναι εύκολο πάντα να καταλήξεις στο επιθυμητό
αποτέλεσμα. Μια οπτική της πραγματικότητας, είναι ασφαλώς ο ρεαλισμός.
Ενίοτε προσεγγίζεται απ΄τα προσωπικά κίνητρα, ως μονόδρομος ηθικής ή ανηθικότητας.
Όταν η συλλογική συνείδηση, θεωρεί αυτοσκοπό το δόγμα «με κάθε μέσο» στην ατομική πρακτική δημιουργεί τις βάσεις της «ανθρωποφαγίας» στην κοινωνία.
Ακόμα και οι λιγοστές φωνές που κραυγάζουνε για τήρηση των αξιών, εκείνων των
φάρων συμπεριφοράς που λειτουργούνε με σκοπό την αλληλεγγύη και συνεργασία
θεωρούνται γραφικότητα.
Επομένως το δίλημμα που τίθεται στον καθένα, μοιάζει ως εκείνο του μυθικού ήρωα Ηρακλή. Να ακολουθήσει τον δρόμο της αρετής ή της κακίας; Στην εποχή του lifestyle, και
των εντυπωσιακών εικόνων πολυτελείας που προβάλλονται απ΄τα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης ελάχιστα είναι τα άτομα που δεν ενδίδουν ως φαίνεται στο κυνήγι του χρήματος.
Η εξωτερική εμφάνιση, τα εντυπωσιακά αυτοκίνητα, τα ευχάριστα ταξίδια σε μακρινούς
προορισμούς είναι μερικά απ΄τα μήλα της Εύας που προσφέρονται στο τραπέζι της
ματαιοδοξίας. Γρήγορα όμως, και δίκαια με βάση την φυσική τάξη των πραγμάτων
αποκαθίσταται η ισορροπία στις σχέσεις και τις επιδιώξεις.
Η ανθρωποφαγία χορταίνει τις αισθήσεις, αλλά αποβάλλει συναισθήματα. Και αυτή η
ενέργεια που θεωρείται άχρηστη είναι χρήσιμη στο να δημιουργεί κενά. Όταν ο σκοπός
αγιάζει τα μέσα, μετατρέπεται αυτόματα σε συμπεριφορά στρουθοκαμήλου. Το άτομο
που δεν αντιμετωπίζει τις συνέπειες των επιδιώξεων του δυστυχεί γρήγορα.
Και η ψυχή είναι ακριβή, για να πουληθεί φτηνά.
