Τετάρτη 10 Μαΐου 2017

"Μελαγχολία"


Η αισιοδοξία του ήταν πάντοτε ένα ζητούμενο. Υπό

ποία έννοια; Ότι η αντίληψη του για την ζωή ήταν απλή.

Είναι σύντομη, με λίγες χαρές και πολλές λύπες. Άρα ήταν

δύσκολο να πιστέψει ότι η αντιμετώπιση της, δεν θα ήταν

άλλη απ΄την μελαγχολία.

Αρκετοί την θεωρούνε ψυχολογικό πρόβλημα, ενώ δεν είναι λίγοι

αυτοί που πιστεύουνε ότι απλά είναι στάση ζωής. Εξ ου και τα κινήματα

της τέχνης που ανά περιόδους στηριχτήκανε πάνω σε αυτή. Σε κάθε περίπτωση

γνώριζε καλά ότι είτε έτσι είτε αλλιώς κάθε μέρα έμοιαζε με έναν μικρό Γολγοθά.

Η διαδικασία της ανόδου προς την Σταύρωση, που στα δεδομένα του έμοιαζε με

εξιλέωση των παθών του δεν έκρυβε το στοιχείο της Ανάστασης.

Ήταν πεπεισμένος, πώς ο θάνατος ήταν μια απλή μετάβαση. Όχι σε έναν καλύτερο ή

χειρότερο κόσμο. Απλά στην αρχή του μηδενός. Ουσιαστικά από εκεί, που θεωρούσε

ότι είχε προέλθει. Στην δική του κοσμοθεωρία, όλο το σύμπαν υπόκεινταν σε κύκλους.

Όπως και το καθετί γύρω μας στην καθημερινότητα.

Δεν είχε πολλούς φίλους και γνωστούς, και δεν ήταν μυστικό ότι αποτελούσε σημείο

αναφοράς. Είτε για την συμπεριφορά, είτε για τις απόψεις του. Λίγο πριν κοιμηθεί το βράδυ

πάντως δεν παρέλειπε να πραγματοποιήσει την αυτοκριτική του. Σκληρός και δίκαιος κριτής

στην ζυγαριά των πράξεων νομοθετούσε την επόμενη μέρα το πλαίσιο όπου θα δρούσε.

Γνώριζε τι έπρεπε να αποφύγει, και να πράξει ώστε να είναι επικυρίαρχος των ευθυνών.

Έννοια που οι περισσότεροι φοβούνται ως ο διάολος το λιβάνι.