"Φαλιμέντο"

 Άδολα, δίχως φθόνο και με περίσσιο φόβο ξεκίνησες

το ταξίδι σου το μεγαλύτερο στο φαλιμέντο . Μετάλαβες την

αδιαφορία, την ασώματη κυοφορία του ψέματος της. Αργά, συνοπτικά

και δίχως βιασύνη άρχισε να βραδιάζει.

Στο νησί του πόθου, των όμορφων στιγμών που βιώσατε οι δυο σας

έφθασες πριν λίγο. Συντεταγμένη η πομπή, των αναμνήσεων πορεύεται ενώ δεξιά

και αριστερά στέκονται το παρόν και το μέλλον. Σε κοιτάζουνε βαθιά στα μάτια

εκεί που η δύναμη προσφέρει την θέση στο κενό.

Θεό τον βάφτισες, ως άλλο είδωλο απομυθοποίησες το πρόσωπο της. Ζητάς την παρέα

του, την ευμετάβλητη κίνηση του μοιραίου. Ως άτολμος και αναποφάσιστος

διακρίνεις στο έσχατο του χρόνου το όνομα σου. Μοιάζει μνημείο λαξεμένο, με

τέχνη που το κυπαρίσσι σκιά του προσφέρει. Φαλιμέντο ,ως απάντηση στα γιατί

των δόλιων συνοδοιπόρων σου.

Σε περιμένει το φώς στην αυγή, ως ένα κλείσιμο μεμιάς των βλεφάρων.

"Συναισθήματα"

Λύπη, αγάπη, φόβος, έρωτας  , πόνος

μελαγχολία, αγωνία, ελπίδα, χαρά.

Συναισθήματα, ανθρώπινα  κοσμήματα!

"Ρομαντικό δείπνο"

 Κάτω απ΄το φώς των κεριών, με απαλά

ηχοχρώματα μουσικής λογίζεστε ως ερωτευμένο

ζευγάρι. Το ρομαντικό δείπνο, σερβιρίστηκε στο

τραπέζι απ΄την επιμέλεια σου.

Δίπλα τα ξύλα στο τζάκι, καίγονται αναδύοντας θέρμη

όπως εκπέμπει η επαφή στο βλέμμα σας. Κρύο κρασί

στα ποτήρια τσουγκρίσατε ελαφρά, και σιωπηλά γυρεύετε

μία λέξη. Ο πάγος να σπάσει!

Στάση αμυντική, τα άκρα του σώματος με διάθεση επιθετική

μέχρι την έναρξη του ειδυλλιακού πολέμου τα βήματα σας.

Στον χορό της έλξης, επιδεικνύονται σαφώς ορέξεις. Όπως το τι

θα επακολουθήσει μετά το δείπνο.

"Νοκ άουτ(Γράμμα στον Γιώργο)"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tetartopress.gr

Είναι στιγμές που θέλεις να πεις πολλά, μα τα

λόγια δύσκολα ξεφεύγουνε απ΄τα χείλη σου. Διάλεξα

όμως να τα μοιραστώ μαζί σου Γιώργο.

Η ζωή είναι αδιέξοδη, όταν επιλέγεις για φίλο την παθητικότητα

και την αυτομαστίγωση. Εκείνη την αυτοκριτική που δεν σε

μεταμορφώνει σε καλύτερο αλλά σε ένοχο. Η μοναχικότητα

πολλές φορές είναι μια γωνιά του εαυτού, που καταλήγεις

μετά από μια ανούσια βραδινή έξοδο, ή την κουραστική

επιστροφή από την εργασία.

Και έρχεται αναπόφευκτα το απροχώρητο. Δεν μπορείς πλέον να υποκρίνεσαι.

Να λες ότι περνάς καλά, ενώ η ψυχή σου μοιάζει φουρτουνιασμένη

θάλασσα. Όταν καμώνεσαι πώς τα προβλήματα είναι μέρος της

ζωής αλλά ο ίδιος είσαι απελπισμένος και νιώθεις τον ουρανό

ταβάνι που αγγίζει το κεφάλι σου.

Γιώργο όταν κάποια

στιγμή συνειδητοποίησες ότι είσαι πιο δυνατός από τις αδυναμίες σου

η επόμενη μέρα ήταν μια παράταση, που όφειλες να την κερδίσεις με

καθημερινό αγώνα. Ευχαριστώ που διάβασες τις σκέψεις μου..

Υ.Γ. Αφιερωμένο σε κάθε Γιώργο..του «Νοκ άουτ»

"Γειτονιά"

Το δροσερό αεράκι που φυσούσε, έσμιξε την

διάθεση των φίλων στην ταβέρνα. Ήταν βράδυ

καλοκαιριού και η κατανάλωση αλκοόλ και μεζέδων

είχε φουντώσει την συζήτηση της παρέας.

Από παιδιά είχανε δημιουργήσει στενούς δεσμούς,

καθότι τα στοιχεία που τους ένωναν ήταν περισσότερα

από εκείνα που τους χώριζαν. Η αγάπη για τις γυναίκες, το

ποδόσφαιρο και την heavy metal μουσική, παρέμενε αναλλοίωτη

μέσα στον χρόνο. Κάθε που ήταν δυνατό, συγκεντρώνονταν

στην ταβέρνα «Ο Θωμάς», που λειτουργούσε επί αρκετά χρόνια

στην περιοχή. Χαρές και λύπες εναλλάσσονταν στις συναντήσεις

τους μέχρι την δημιουργία της οικογένειας.

Από εκείνο το σημείο και έπειτα, αραίωσε η συχνότητα συνεύρεσης

καθώς ενίοτε μεταναστεύανε σε άλλη πόλη ή και το εξωτερικό

προκειμένου να αναζητήσουνε εργασία. Η γειτονιά όμως, ήταν η

αιτία και η ταβέρνα η αφορμή ώστε να φουντώνει η σπίθα που

ενυπήρχε στις ψυχές τους σε φωτιά. Το κυριότερο δε, ήταν πώς η

φιλία τους ήταν χτισμένη σε γερά θεμέλια και δεν εδύνατο να

μετατραπεί ποτέ σε καιροσκοπισμό, όπως συμβαίνει στην κοινωνία

αυτή την εποχή.

"Πρόκληση"

Απαύγασμα προθέσεων ερωτικών, και λόγων

αντρικών είναι η θηλυκή σου πρόκληση. Ηδονίζεσαι

από λέξεις λυρικές, όπως εκείνες που υμνούνε την

εμφάνιση σου.

Τα μάτια και τα στήθη, τα λυτά μαλλιά μοιάζουν με

στίλβη. Τι λάμψη μοναδική! Ύμνοι σε θεά ταιριάζουνε

οι διαθέσεις του. Ας πρόσεχε.

Ο άντρας που καμώνεται γενναίος, είναι εκείνος που

καταλήγει μοιραίος. Απέναντι στο αερικό, με σπαθί στο χέρι δεν

ορμάς. Σαν πουλί ανάμεσα του πετάς. Ισορροπία στην ζωή είναι

εραστών η μάχη. Πριν την αυγή είναι λυκόφως, μετά την ανατολή

είναι αγάπης σκότος.

"Ποίημα"

Τα χνάρια σου, λέξεις μικρές που δεν χωράνε

στην αγκαλιά μου. Ματιές «κλεφτές» την καρδιά

διαπερνούν στιγμές μοναδικές τα ποιήματα σου.

Έτσι θαρρώ είναι οι κινήσεις, κύκνων μιμήσεις στην

λίμνη των αισθημάτων μου.

Ψιθυριστά τραγούδα τις έγνοιες εκείνες, τον άνθρωπο

που πνίγει στις ταβέρνες. Με το ποτό, με σκοπό μουσικό

μα δίχως άλλο χωρίς ηθικό. Και εγώ μερτικό, δεν θέλω στην

ζάλη. Μονάχα λίγο ένα σου χάδι.

"Ανθρωπολογικός κήπος"

 Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα. Καιρός κατάλληλος για βόλτα

ειδικά όταν ένας έφηβος επιθυμεί και ο πατέρας εισακούει.

Καλύτερη πρόκληση δεν υπήρχε, απ΄την επίσκεψη στον πρότυπο

ανθρωπολογικό κήπο που μόλις είχε κατασκευαστεί, και

στεγαζόταν σε μια 4ώροφη πολυκατοικία στο κέντρο της πόλης.

Διαμερίσματα μικρά σε τετραγωνικά μέτρα, φιλοξενούσανε

ανθρώπους και ειδικότερα κατηγορίες συμπεριφοράς.

Όταν έφθασαν στην είσοδο του κτιρίου και ο πατέρας πλήρωσε

εισιτήριο εισόδου ο γιός ανυπομονούσε τόσο πολύ να ανέβει

τους ορόφους, που με δυσκολία συγκρατιόταν.

"Oι Ειδοί του Μαρτίου"

Ανώφελα περιδιαβαίνεις τους δρόμους της μιζέριας.

Επιζητείς με θέρμη τους πόθους μιας ζωής, ζωσμένος

με ανείπωτη θλίψη μεταμορφωμένη σε κουράγιο.

Η αναζήτηση , είναι η ευσπλαχνία των ανθρώπων που

μοιρολατρικά σε αποφεύγει επιδεικτικά.

Οι Ειδοί του Μαρτίου, είναι κάθε μέρα και παλεύεις να

αντιμετωπίσεις βαθιά μέσα σου αυτή την αλήθεια.

Η πρόκληση, είναι μία μάχη με τις αξίες που υποχωρούνε

στα κελεύσματα της εποχής. Το ήθος είναι ένα δάσος, όπου

τα δέντρα καίγονται απ’την φωτιά της απληστίας.

Οι στάχτες, σκορπίζονται στο σώμα σου και δεικτικά σου

απευθύνουνε ερωτήματα. Σκληρές βάσει λογικής, είναι οι

απαντήσεις. Μαθές παιδεύονται τα αισθήματα, ως τιμωρία που

δεν προσαρμόστηκες με την ουσία. Δική τους κατάκτηση, και

όχι κτήμα σου που σε βουλιάζει στον απροσμέτρητο βυθό της

θάλασσας.

Αυτής που τα κύματα της, είναι οι σχέσεις και οι αντιθέσεις στην

κοινωνία. Φιλικές, ερωτικές μα και οικογενειακές. Αγάπη, μίσος

χαρά μα λαχταράς. Οι Ειδοί του Μαρτίου, είναι ο βωμός που την ψυχή σου

θυσιάζεις, σκύβεις αμίλητος στο είδωλο που επίπλαστα δημιούργησες.

Το αύριο που ελπίζεις.

"Ντίβα"

Έχεις κινήσεις όλο χάρη, μοιάζουν να είναι

της Μάτα Χάρι.

Μάτια που εκπέμπουν μαγεία και αίγλη, δεν ξεχωρίζουν

απ΄την Ντέϊβις Μπέτυ.

Και αν σου μιλάω με λόγια θερμά, αν σου ζητάω να

γίνουν πολλά είναι ο λόγος απλός.

Είσαι μια ντίβα που διαπρέπεις, όχι στα φιλμ τις

συνεντεύξεις. Είσαι μια ντίβα στον θρόνο μόνη, μα

με ενοχλεί και με πληγώνει. Πώς η ματιά σου δεν

με σιμώνει.

"Εκμετάλλευση"

Είναι παραδεκτό, όσο ποτέ άλλοτε ότι ο σύγχρονος

εργαζόμενος βιώνει συνθήκες εκμετάλλευσης. Πώς ανάλογα

με τις ώρες που απασχολείται, και τις υπηρεσίες που παρέχει

αμείβεται ελάχιστα. Και όχι μόνο. Ότι το περιβάλλον στο οποίο

κινείται, στερείται τις στοιχειώδεις ανέσεις από υλικοτεχνικής άποψης

οι οποίες λογικά πάντα συμπεριλαμβάνονται στα συμβόλαια συνεργασίας.

Όποιος δεν αντιμετωπίζει κατάματα την πραγματικότητα, ασφαλώς και

εθελοτυφλεί.

Η λεγόμενη «παγκόσμια οικονομική κρίση», δεν είναι τίποτα άλλο παρά η

αιτία για τις κατά τεκμήριο κακές εργασιακές συνθήκες οι οποίες επικρατούν.

Η αναδιανομή πλούτου, διαχωρίζει αυτόματα τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό

σε φτωχούς και πλούσιους. Η πάλαι ποτέ μεσαία διαστρωμάτωση, αναπροσαρμόστηκε

εισοδηματικά προς τα κάτω, παρά προς τα πάνω.

Η επίπλαστη ουτοπία της αγοραστικής δύναμης, διαφόρων κατηγοριών αγαθών

είναι μία διαφυγή χωρίς ουσία. Το πραγματικό εισόδημα έχει μειωθεί δραματικά

χωρίς να υπάρχει προς το παρόν ανοιχτό παράθυρο προς βελτίωση του. Επομένως οι

εργοδότες λειτουργούνε με την λογική του «Μην μιλάς! Αφού δουλεύεις και κερδίζεις

ελάχιστα τυχερός είσαι.»

Αναπόφευκτα η εκμετάλλευση γεννάει δύο συμπεριφορές. Της υποταγής και της

κυριαρχίας. Ο καθένας αυτοβαφτίζεται ανάλογα με τις επιδιώξεις του. Δεν πρέπει να

ξεχνάει όμως ότι βάσει των υπηρεσιών που προσφέρει, οφείλει να έχει ανταμοιβή.

Και όχι ελεημοσύνη.

"Μάθε"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tetartopress.gr

Μάθε γείτονα ότι νιώθω μονάχος και ας διαμένουμε

αρκετοί στην ίδια πολυκατοικία. Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα

από σένα παρά μια «καλημέρα». Ένα ειλικρινές «καλό βράδυ».

Για να μοιράζομαι ανθρώπινες στιγμές, που σε κάθε περίπτωση

θυμίζουνε ότι η φύση μας είναι πλασμένη από συναισθήματα.

Δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Έχω μέρες να μιλήσω σε κάποιον. Να γελάσω και να διαφωνήσω.

Φίλοι μου λογίζονται πλέον οι γλάστρες μου στο μπαλκόνι που

ποτίζω και το κουτάβι που απέκτησα πριν ένα μήνα.

Μάθε πατέρα, ότι παράκουσα ορισμένες συμβουλές σου. Όπως ότι

στην ζωή οφείλω να χρησιμοποιώ και άνομους τρόπους, ώστε να

πετύχω στους στόχους μου. Δεν είχα το «ταλέντο», ώστε να ψεύδομαι

ασύστολα. Να εξαπατώ συνειδήσεις, και να υπόσχομαι ανέξοδα. Ήμουν

και θα είμαι ειλικρινής, γιατί θέλω να κοιμάμαι ήσυχος. Από τύψεις και

αδικία προς τον συνάνθρωπο μου.

Μάθε δάσκαλε, ότι ήμουνα ο πιο ταπεινός σου μαθητής. Όχι από

αδυναμία αλλά από επιλογή. Καμωνόμουν ότι ήμουνα υπάκουος, αλλά

η αλήθεια ήταν διαφορετική. Συγκρούστηκαν πολλές φορές στα βάθη

της συνείδησης μου οι προτροπές σου με τις δικές μου. Η ζυγαριά

ισορρόπησε. Όχι γιατί ήμουνα εγωιστής, αλλά αντίθετα αν και

ονειροπόλος γνώριζα την πραγματικότητα. Μονάχα που ήθελα να την

αλλάξω και να πρεσβεύω τις απόψεις μου.

"Λαοπλάνος"

 Ελληνίδες, Ελληνες. Είμαι βαθύτατα συγκινημένος, που

στέκομαι ενώπιον σας ως αρχηγός του κόμματος της αλλαγής.

Από την πλατεία αυτή, μας παρακολουθούνε μέσω της

τηλεόρασης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εκατομμύρια

συμπατριώτες μας στην χώρα και το εξωτερικό.

Λίγες μέρες πριν τις κρίσιμες εθνικές εκλογές, το μήνυμα που

έχω να σας απευθύνω είναι ένα. Είμαστε πολλοί, και οι εκπρόσωποι

της συντήρησης και του χθες λίγοι. Θα τους νικήσουμε. Δεν μπορώ

να φανταστώ άλλο αποτέλεσμα την επόμενη Κυριακή, εκτός

από την νίκη του κόμματος της ελπίδας. Μα πάνω απ’όλα της

ευθύνης ,της προόδου και πολύ περισσότερο ενός περήφανου αύριο.