Τα χνάρια σου, λέξεις μικρές που δεν χωράνε
στην αγκαλιά μου. Ματιές «κλεφτές» την καρδιά
διαπερνούν στιγμές μοναδικές τα ποιήματα σου.
Έτσι θαρρώ είναι οι κινήσεις, κύκνων μιμήσεις στην
λίμνη των αισθημάτων μου.
Ψιθυριστά τραγούδα τις έγνοιες εκείνες, τον άνθρωπο
που πνίγει στις ταβέρνες. Με το ποτό, με σκοπό μουσικό
μα δίχως άλλο χωρίς ηθικό. Και εγώ μερτικό, δεν θέλω στην
ζάλη. Μονάχα λίγο ένα σου χάδι.
