Κάθε κοινωνία από καταβολής θεσμοθέτησης της
διέθετε ένα είδωλο, το οποίο έπρεπε να καεί ώστε
να εξορκίσει τις αμαρτίες των ανθρώπων. Η φωτιά με
την οποία έκαιγες στους 451 βαθμούς Φαρενάιτ βιβλία
ήταν η τελετή θυσίας ενός κόσμου, με περισσότερο ανθρωπισμό
απ΄τον επερχόμενο.
Δυστυχώς η αναγέννηση αξιών που συνάδουν με τον σκοταδισμό
ήταν η τέφρα που δεν την έσβηνε το νερό της προόδου, αλλά
την βοηθούσε ο φόβος να αναφλέξει. Ιδέες, γνώμες και κάθε είδους
έμπνευση αποτελούσανε το κόκκινο πανί για τους Πυροδότες.
Όπως ήταν το επάγγελμα σου. Πολιτικές κρατών, συνυφασμένες
με τον ολοκληρωτισμό ένιωθαν ακλόνητες όταν ειδικότερα άνθρωποι
όπως ο καθηγητής Φάμπερ τίθονταν στο περιθώριο, λόγω της άγνοιας
που βίωναν μεγάλες μάζες πολιτών.
Η αλήθεια όμως είναι μία παρθένα γη, που όταν την ανακαλύψεις
θέλεις να την χαρτογραφήσεις. Η αλλαγή συμπεριφοράς σου, ήταν
αρκετή ώστε να συνειδητοποιήσεις ότι ζούσες σε ένα θορυβώδες
σκοτάδι. Ο ήχος που σε μάγεψε ως άλλη σειρήνα στο μυθικό ταξίδι του
Οδυσσέα ήταν ένα βιβλίο.
Δεν το έκαψες όπως όφειλες, παρά το κράτησες μαζί σου παράνομα.
Κατόρθωσες να μεταμορφωθείς, από μία κάμπια στο κουκούλι της
προπαγάνδας σε μια πεταλούδα. Αυτή πίστευαν οι Ινδιάνοι της φυλής
Μπλάκφουτ ότι φέρνει στον ύπνο την ελπίδα. Λέξη που λείπει
πολύ απ΄την καθημερινότητα.
